Ulga rehabilitacyjna

Dodano: 20 marca 2024

Ulga rehabilitacyjna jest ułatwieniem podatkowym dla osób niepełnosprawnych oraz mających na utrzymaniu osoby niepełnosprawne. Właściwie jedynym wymogiem dla jej zastosowania jest konieczność posiadania orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, decyzję, która przyznaje rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną lub orzeczenie o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia (w przypadku osoby pozostającej na utrzymaniu).

Osoba niepełnosprawna, pozostająca na utrzymaniu podatnika to: współmałżonek, dziecko własne, dziecko przysposobione, dziecko obce przyjęte na wychowanie, pasierb, rodzic, rodzic współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięć lub synowa. Roczne dochody osoby niepełnosprawnej pozostającej na utrzymaniu nie mogą przekroczyć 19.061,28 zł, by opiekun mógł skorzystać z ulgi. 

Wydatki ujmowane w ramach ulgi dzielą się na nielimitowane, czyli takie, względem których można odliczyć pełną kwotę wydatku oraz limitowane, w zakresie których można odliczyć jedynie określoną w przepisach kwotę. Do katalogu wydatków nielimitowanych należą koszty m.in.: adaptacji i wyposażenia miejsca zamieszkania osoby niepełnosprawnej stosownie do jej potrzeb, przystosowanie w tym samym zakresie pojazdów mechanicznych, opłata za wyjazd rehabilitacyjny czy wynagrodzenie tłumacza języka migowego. Do wydatków limitowanych zalicza się natomiast m.in.: zakup leków „na receptę” (w zakresie kwoty faktycznie poniesionej pomniejszonej o 100 zł), opłacenie przewodników osób niewidomych zaliczonych do I lub II grupy inwalidztwa, utrzymanie psa asystującego - w obu przypadkach maksymalna kwota odliczenia wynosi 2.280 zł.

Wysokość wydatków ustalana jest na podstawie dokumentów, które potwierdzają ich poniesienie. Dokumentem takim może być np.: rachunek fiskalny (paragon), dowód wpłaty na poczcie lub potwierdzenie przelewu bankowego, o ile pozwalają one na identyfikację: płatnika, odbiorcy płatności, zapłaconej kwoty oraz wykonanej usługi lub zakupionego towaru – w celu uniknięcia wątpliwości rekomendowane jest wykazywanie kosztów fakturami imiennymi.

Przysługującą ulgę można odliczyć w PIT-O, podczas wypełnienia formularzy: PIT-37, PIT-36 lub PIT-28 (pole 23 lub 24 w przypadku rozliczenia wspólnego z małżonkiem).

tekst napisany przez:

Jeremiasz Kalus - doświadczony doradca podatkowy, łączący praktykę zawodową z działalnością akademicką. Posiada bogate doświadczenie zdobyte w Ministerstwie Finansów. Specjalizuje się w planowaniu podatkowym struktur przedsiębiorstw, zagadnieniach związanych z schematami podatkowymi MDR oraz optymalizacji obciążeń podatkowych. Szkoleniowiec w Akademii Szkoleń KLB.